ได้ยินเสียงพิณก้อง เป็นทำนอง อุบลบ้านเฮา
เสียงมันดัง หย่าวหย่าวหย่าว เอิ้นผู้สาวให้คืนอวย
เสียงพิณดังแล้ว น้องแก้ว จำได้ไหม
ว่าใครหนอใคร เคยบอกเคยเว้ากับอ้าย
บอกให้พี่คอยว่าสิมาหาตั้งแต่ปีกลาย
ฮอดงานแห่เทียนมาทวงสัญญาแล้วหนาทรามวัย
น้องนางยังจำได้ไหม หัวใจของชาย ปอนๆ
จำคำอ้อนหอบใจแรมรอนมานอนถ่าถึงที่
จำคำอ้อนหอบใจแรมรอนมานอนถาถึงที่
ฮักอีหลีเด้อบ้อได้ฮักเล่น ปานอีตะเว็นมันคู่แสงแงงทั่ว
เจ้าอย่าตั๋วเด้อละคนใจ่อน
คันคิดพ้อคำอ้อน วอนน้องให้คืนเฮือน
แสงตะเว็นสาดส่องสะเทือนสายน้ำคอยเตือน
ให้คนทางไกลคิดพ้อ ถ่าโดนจนนาน
จากปีจากเดือนเลือนเป็น พ.ศ.
คนที่บอกฮักเป็นหยังคือปล่อยให้รอนานแท้หน้อ
บ่แม่นเซาฮักแล้วบ้อ โอ๊ยน้อหัวใจมันช้ำ
ใจดำละคือลำลงได้ ละใจดำคือลำลงได้
ผู้สาวคนใครบ้อให้ใจติเธอ
ฮอดปีหน้าละบ้อถ้าแล้วเด้อ ฮอดปีหน้าละบ้อถ้าแล้ว
แล้วเด้อ เด้อ เด้อ เดอ้ เด้อๆ แล้วเด้อๆ เด้อเด้อ เดอเดอนางเดอ
ใจดำละคือทำลงได้ ใจดำคือทำลงได้
ผู้คนใครละเห็นใจอ้ายบ้อ มาตั๋วให้ถ่าแล้วกะถิมสั่นบ้อ
สั่นบ้อโอ้ยสั่นบ้อสันบ้อ รอน้องให้คือเมือ
สาดพร้อมเสื่ออ้ายสิปูถ่า ก่อนจะมาละหาปลาโตใหญ่
คันว่าเหมิดใครให้คืนมาบอก
อย่าหลงอย่าหลอกให้รอเก้อ ให้รอเก้อ